Ieder van ons heeft een opdracht gekregen in het leven. Hetzij van Onze-Lieve-Heer, hetzij van de VDAB. Die van Stadswacht is nog niet duidelijk, maar in afwachting van het moment waarop we het licht zien brengen we maar een single uit. U worstelde zich ongetwijfeld al door deel 1 van deze blogs in de hoop meer te weten te komen over die single. Dat was misschien een teleurstelling, maar hieronder zullen al uw wensen in vervulling worden gebracht. Beloofd.
De single “Allemaal willen we de hemel” beschrijft een zondag als een ander. Te laat opstaan, de krant lezen om te zien hoe België het gedaan heeft in aanloop naar het WK van volgend jaar, want men kan er niet vroeg genoeg bij zijn, u ergeren in de bakker aan de jobstudente achter de toonbank die naast een acuut acneprobleem blijkbaar ook het verschil tussen een gewone en een tijgerpistolet niet kent, het arme schaap zal het nooit ver schoppen, en na een veel te uitgebreid ontbijt u klaarmaken voor een bezoek aan de bomma, bij wie u, ongeacht uw vele waarschuwingen dat het ‘bekan toad is’ en dus zeker niet omdat u uw portefeuille in uw andere broek had laten zitten, te laat aankomt. Zo’n zondag.
Het nummer legt vervolgens het scherpe contrast tussen die zondag en de huidige wereldproblemen. U weet wel, van het type waar u op zondag geen tijd voor heeft. Stadswacht heeft namelijk ontdekt dat niet iedereen gelijk is. Ik weet het, dat was voor ons ook een hele verrassing. Het leek ons wel gepast om in een nummer daar eens op te wijzen. Dat heeft niemand ons ooit voorgedaan. Wereldproblematiek beschrijven is in het algemeen eigenlijk ongezien. Actueel is het wel, en we doen het best nu het nog kan. Nu de zogenaamde ‘leader of the free world’ de Koreanen heeft uitgedaagd zal een invasie niet lang meer op zich laten wachten. Ik opper, in afwachting van een nieuwe vruchtbare collaboratie in ons onderwijs met als schoolvoorbeeld het M-decreet, het Latijn al te vervangen door het Koreaans. Dit land heeft naar mijn mening al genoeg taalbarrières.
“Allemaal willen we de hemel” zou ook geen protestsong zijn als er niet snel even een knipoog naar een geloofsinstelling inzat. Uit gemakzucht hebben we dan ook maar gekozen om de draak te steken met het Christendom. Over christenen is namelijk veel slechts te vertellen, Vangheluwe en Torfs enzo, maar meestal kan u wel met hen lachen. Dat kan al moeilijker met andere religieuze doctrines die onze aardbol rijk is. Die hebben namelijk een minder misplaatst wereldbeeld, toch? Misschien heb ik het er nog wel eens over in een andere blog, als ik onze afscheidstour aankondig. Dat belooft sowieso een knaller te worden.
Maar daar gaat het nummer dus over. Dat is wel min of meer duidelijk uitgelegd. Als u wilt weten hoe dat zich zal vertalen in de studio kan u altijd deel 3 lezen.
Stadswacht 